Eerste verslag UNTSO

Hier volgt dan het eerste verslag geschreven tijdens mijn uitzending Voor UNTSO, United Nations Truce Supervision Organisation. UNTSO heeft als taak om de wapenstilstanden in het Midden-Oosten, waar veel landen Israël niet erkennen en al jaren formeel met dat land in oorlog zijn, te handhaven. Op internet zijn alle bijzonderheden eenvoudig te vinden. Op dit moment wordt UNTSO voornamelijk ingezet op de grens van Israël met Syrië en Libanon. Met Egypte en Jordanië heeft Israël een vredesverdrag gesloten.

Bij aankomst op vrijdag 9 mei op vliegveld Ben Gurion te Tel Aviv werden we welkom geheten door de trainingsofficier vanuit Jeruzalem. Alex, een Vlaming, begroette ons en had vervoer naar Jeruzalem. Daar werden we in een hotel ondergebracht. Nu hadden we de zaterdag en zondag voor onszelf. Plan was eerst om op zaterdag te vliegen, maar dat is de Sabbat, en dan is ontvangst in hotels, zeker in Jeruzalem, niet zo handig.

Op maandag begon onze eerste training, vooral administratie. Aangezien de VN een grote organisatie is, is er ook enige bureaucratie! Daarnaast enkele lessen inzake veiligheid, cultuur, taal, maar ook EHBO en dergelijke. Onze klas bestond uit drie Nederlanders, vier Nepalezen, twee Noren, een Zwitser, een Deen, een Nieuw Zeelander en een Chinees. Dus meteen bijzonder internationaal.
Op donderdag was de laatste les en in de middag werden we door de trainingsofficier vanuit Tiberias opgehaald . Met busjes zijn we daarna afgereisd. Deze trainingsofficier is van Observer Group Golan (OGG).

Bij aankomst in Tiberias voorstellen aan de aanwezige staf en nieuwe collega’s. Daarna werden we in huizen ondergebracht. Ik was samen met mijn Nederlandse collega’s. Vervolgens een opwerkprogramma dat het weekend doorliep tot en met dinsdag. Op maandag werd de groep min of meer gesplitst. Dit was al van te voren zo gepland. Ik was ingedeeld in Observer Group Golan – Damascus (OGG-D). Een ander deel was ingedeeld in Observer Group – Tiberias (OGG-T) met het operationeel centrum Tiberias. Vanwege de opstand in Syrië is het operationeel centrum van OGG-D niet in Damascus ondergebracht, maar op Camp Faouar (CF) in Syrië. Dit is ook de reden dat de twee groepen de eerste training gezamenlijk doen.

Op zondag brengt het trainingsprogramma een bezoek aan een aantal Observatie Posten (OP’s) aan de westelijke zijde van de Area of Seperation (AOS). Dit is de bestandslijn tussen de bezette Golan door Israël en Syrië. Bijzonder interessant. Op maandag en dinsdag is er een bezoek aan de oostelijk zijde van AOS door de deelnemers van OGG-D, waaronder dus ikzelf. Dit betekent op maandag rijden naar Camp Ziouani (CZ) op de Golan, daar overstappen in gepantserde voortuigen en dan de grens over. Deze grens wordt alleen gebruikt door VN personeel en in enkele gevallen door bijzonder personen of groepen. Want zodra er anderen de grens zouden passeren, dan zou dit betekenen dat Syrië Israël erkent!

Dus bij de grensovergang iedereen de auto uit, melden bij de Israëlische grenswacht, namen en nummers noteren. Dan de auto in, vervolgens een VN post, waar wederom de nummers worden genoteerd, maar dan blijven we zitten. Dan naar de Syrische grenspost, wederom de auto uit, namen en nummers noteren en de inhoud van de auto checken. Heikel punt, geen enkel product of artikel mag Hebreeuws schrift hebben, want dan wordt de toegang geweigerd. Al deze transporten zijn de vorige dag aangevraagd bij de diverse autoriteiten.

En dan rijden we Syrië binnen. Een andere wereld, maar ook hier wonen mensen in huizen, spelen kinderen op straat en gaan naar school. Verschil is wel dat er veel check points zijn, meestal Syrian Arab Armed Forces (SAAF), maar soms ook Anti Government Armed Elements (AGAE). We komen aan op Camp Faouar (CF). Een groot VN kamp dat wordt door bewaakt door een groot detachement militairen vanuit Fiji, Ierland en Nepal. Zij verzorgen onder andere ook de transporten vanaf en naar de grens. Op dit kamp is onder andere ook het operationele centrum van OGG-D, mijn groep dus. Zoals reeds eerder genoemd is dit, vanwege de opstand in Syrie niet in Damascus. Daarnaast nog vele andere zaken die hier gelegerd zijn. Denk aan een EOD team, Militaire Politie, een hospitaal en belangrijk: de keuken. Deze heeft vier afdelingen, uit Ierland, Fiji, Filipijnen en India. Dus keus genoeg. Maar belangrijker, op dinsdag een bezoek aan de OP’s (observatie posten)in Syrië. E n ik zie mijn toekomstige werkplek, OP72. Goed om ook de andere OP’s te zien, want het komende half jaar zal ik werken in OP72.

Dan is woensdag een dag vrij. Wat administratie regelen, boodschappen doen. Tevens de verhuurder van onze volgende woning gesproken en een huurcontract overeengekomen. Dit huis zullen we in iedere geval met twee man, Wander en ikzelf en een Belgische vrouw, delen. Mogelijk komen we nog twee Nederlanders bij. Dit is ook in Tiberias en bijna naast onze huidige woning.

Op maandagochtend 19 mei ontving ik het bericht via Louis dat oma is overleden, ik ben erg verdrietig. Net voor vertrek nog bij haar geweest en met haar gesproken. In het begin wist ze niet wie ik was, maar later gelukkig wel. Het was erg fijn om haar nog te kunnen spreken en zien. Ik wist dat dit waarschijnlijk de laatste keer zou zijn. Ik heb een stuk geschreven dat Louis tijdens de dienst voorafgaand aan de begrafenis kan voorlezen.

Tot zover. Tot snel weer met meer zaken omtrent het leven en werken op een OP.