vr 13 januari 2006
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Gillis
13 Januari 2006 | Afghanistan, Kabul
Verder in het land Afhanistan.
Zondag 8 januari vanuit Kunduz reizen naar Mazar e Sharif, de verplaatsing naar mijn uiteindelijke werkplaats. Vertrek is gepland op 09.35 met een Duitse C160 (transportvliegtuig). Daarin zit je dus naast de vracht op een stuje strak getrokken zeildoek. Maar het is maar een vlucht van drie kwartier, dus dat valt wel mee.
Op MES staat mijn Duitse collega te wachten, samen met onze chauffeurs. Grote burger terreinwagens. Een minuutje en we zijn op de basis, deze ligt namelijk naast het vliegveld. Op het kamp naar onze tent, delen met zes personen. Wel voorzien van verwarming, dus dat valt dan toch wel mee, toch? Het weer is vorst in de nacht en overdag dooi, met regen en sneeuw.
De volgende dag onze taken doornemen en plannen voor de dagen dat we er op uit gaan. Het is nog wachten op mijn bagage, met de laatste benodigdheden om mijn taak te kunnen uitvoeren. Een (1) maal per dag een briefing door de Britten, kort, efficient en bondig. Het kamp wordt gerund door de Britten, daarnaast is een groot aantal Zweden gestationeerd. Naast dit kamp ligt het Duitse kamp. Er wordt nu gebouwd aan een nieuw, veel groter kamp. Vandaar uit zullen de Duitsers in de loop van het jaar het bevel gaan voeren over het noordelijke deel van Afghanistan.
En dan is het dinsdag, ja hoor mijn bagage is er ook. Eerst gecheckt bij de Duitsers, zij halen de vracht uit de aangekomen vliegtuigen. Het is er niet. Wat nu? Er zijn ook Nederlandse mariniers op doorreis aanwezig. Bij hen gevraagd, ja er staat nog wat op de vrachtwagen dat in MES moest zijn, maar ze wisten niet waar. Mijn spullen dus!
's Middags de omgeving verkennen. (En je begrijpt dat dat niet een dagtochtje is, maar met goede veiligheidsmaatregelen). De eerste aanblik is troosteloos. Nagenoeg geen begroeiing, alleen rotsen, steen, zand, veel zand. In de stad MES zelf een soort geregelde chaos. Ondanks alles veel auto's. Daarnaast veel voetgangers, fietsers, handkarren, paarden en ezels. En niet te vergeten heel veel kinderen. Dit betekent naast doorrijden in verband met de eigen veiligheid, ook defensief rijden, zodat je geen ongeluk veroorzaakt.
Proberen een aantal orientatiepunten op te nemen, zodat ik een volgende keer de weg kan herkennen. Mijn chauffeur is hier al langer, dus verdwalen doen we niet.
De wegen, welke wegen?? Een aantal zijn er geasfalteerd, maar verder zandpaden, kuilen, plassen, geulen enz. Daar heb je echt een terreinwagen voor nodig. Desondanks zie je nog veel gewone auto's rijden.
Er is veel activiteit in de stad, overal proberen mensen iets op te zetten; autobedrijfjes, winkeltjes en dergelijke. Dat zijn de dingen die mensen nodig hebben. Dat moet ondersteund worden, met geld soms, maar vooral door een veilige omgeving te garanderen. Eerst door ISAF en later door eigen goed opgeleide politie en leger. Dit proces is gaande en de eerste resultaten zijn hoopgevend. Maar dit kost veel tijd en dan spreek ik over jaren!
Terug naar onze basis, buiten de stad om. Ook om de stad heen is activiteit in de vorm van het afzetten van diverse terreinen voor woning of bedrijf. In Afghanistan begin je met het bouwen van een muur om je woning en familie te kunnen beschermen. Dat zie je dus overal. Midden in een woestenij van rotsen en zandheuvels verrijzen overal keurig gestapelde en/of gemetselde muren. Het begin is er, de mensen hebben duidelijk hoop op een betere toekomst.
En de overal aanwezige kinderen zwaaien meestal uitbundig.
Tot zover een eerste indruk.
Zondag 8 januari vanuit Kunduz reizen naar Mazar e Sharif, de verplaatsing naar mijn uiteindelijke werkplaats. Vertrek is gepland op 09.35 met een Duitse C160 (transportvliegtuig). Daarin zit je dus naast de vracht op een stuje strak getrokken zeildoek. Maar het is maar een vlucht van drie kwartier, dus dat valt wel mee.
Op MES staat mijn Duitse collega te wachten, samen met onze chauffeurs. Grote burger terreinwagens. Een minuutje en we zijn op de basis, deze ligt namelijk naast het vliegveld. Op het kamp naar onze tent, delen met zes personen. Wel voorzien van verwarming, dus dat valt dan toch wel mee, toch? Het weer is vorst in de nacht en overdag dooi, met regen en sneeuw.
De volgende dag onze taken doornemen en plannen voor de dagen dat we er op uit gaan. Het is nog wachten op mijn bagage, met de laatste benodigdheden om mijn taak te kunnen uitvoeren. Een (1) maal per dag een briefing door de Britten, kort, efficient en bondig. Het kamp wordt gerund door de Britten, daarnaast is een groot aantal Zweden gestationeerd. Naast dit kamp ligt het Duitse kamp. Er wordt nu gebouwd aan een nieuw, veel groter kamp. Vandaar uit zullen de Duitsers in de loop van het jaar het bevel gaan voeren over het noordelijke deel van Afghanistan.
En dan is het dinsdag, ja hoor mijn bagage is er ook. Eerst gecheckt bij de Duitsers, zij halen de vracht uit de aangekomen vliegtuigen. Het is er niet. Wat nu? Er zijn ook Nederlandse mariniers op doorreis aanwezig. Bij hen gevraagd, ja er staat nog wat op de vrachtwagen dat in MES moest zijn, maar ze wisten niet waar. Mijn spullen dus!
's Middags de omgeving verkennen. (En je begrijpt dat dat niet een dagtochtje is, maar met goede veiligheidsmaatregelen). De eerste aanblik is troosteloos. Nagenoeg geen begroeiing, alleen rotsen, steen, zand, veel zand. In de stad MES zelf een soort geregelde chaos. Ondanks alles veel auto's. Daarnaast veel voetgangers, fietsers, handkarren, paarden en ezels. En niet te vergeten heel veel kinderen. Dit betekent naast doorrijden in verband met de eigen veiligheid, ook defensief rijden, zodat je geen ongeluk veroorzaakt.
Proberen een aantal orientatiepunten op te nemen, zodat ik een volgende keer de weg kan herkennen. Mijn chauffeur is hier al langer, dus verdwalen doen we niet.
De wegen, welke wegen?? Een aantal zijn er geasfalteerd, maar verder zandpaden, kuilen, plassen, geulen enz. Daar heb je echt een terreinwagen voor nodig. Desondanks zie je nog veel gewone auto's rijden.
Er is veel activiteit in de stad, overal proberen mensen iets op te zetten; autobedrijfjes, winkeltjes en dergelijke. Dat zijn de dingen die mensen nodig hebben. Dat moet ondersteund worden, met geld soms, maar vooral door een veilige omgeving te garanderen. Eerst door ISAF en later door eigen goed opgeleide politie en leger. Dit proces is gaande en de eerste resultaten zijn hoopgevend. Maar dit kost veel tijd en dan spreek ik over jaren!
Terug naar onze basis, buiten de stad om. Ook om de stad heen is activiteit in de vorm van het afzetten van diverse terreinen voor woning of bedrijf. In Afghanistan begin je met het bouwen van een muur om je woning en familie te kunnen beschermen. Dat zie je dus overal. Midden in een woestenij van rotsen en zandheuvels verrijzen overal keurig gestapelde en/of gemetselde muren. Het begin is er, de mensen hebben duidelijk hoop op een betere toekomst.
En de overal aanwezige kinderen zwaaien meestal uitbundig.
Tot zover een eerste indruk.
-
13 Januari 2006 - 17:15
BEP R:
GILLIS JIJ HEB JE NOG NIET
VERVEELD SINDS JE IN AFGHANISTAN BENT WEL LEUK HOE LANG MOET JE EINGELIJK IK HEB GEEN IDEE VEEL STERKTE GROETJES BEP -
13 Januari 2006 - 18:33
Louis En Thea En Piet.:
Hallo Gillis,we hebben net alles gelezen met zn tweeen want Louis is hier even op bezoek, we hopenn dat het goed met je gaat daar en we mailen, veel liefs xxxxxx piet en thea. -
13 Januari 2006 - 18:46
Anne-Marie&Pim:
Hoi Gilles,
Er is hier nog steeds een hoop gedoe over het sturen van militairen naar Afghanistan. Buiten het gesteggel van de politici vindt ik het met name voor je collega's erg vervelend want ze weten niet waar ze aan toe zijn met dit gedoe.
Is zeker wel een cultuurschok voor je daaro.
Wel fijn om eens wat anders over die gebieden te lezen als - gevaarlijk, terroristen daar etc. etc. Maar gewoon mensen die weer aan een goed bestaan willen werken.
Voor zover heel veel groeten, ook van de kinders,
Anne-Marie -
13 Januari 2006 - 21:41
Lia Wijs:
Fijn om weer iets van je te horen,als je terug bent kan je wel een boek schrijven van al je belevenissen.
Ik vind het erg leuk om op deze manier met je mee te leven.
Maar laten we blij zijn dat we het hier zo goed hebben.
Lieve gilles,doe voorzichtig en pas goed op je zelf.
groetjes van lia wijs -
14 Januari 2006 - 00:22
Arno:
hallo Gillis,
Raar eigenlijk; zover weg en toch dichtbij. Handig hoor om zo alles te kunnen volgen. Hier op Bali gaat alles voorspoedig en is het erg druk met de overwinteraars. Zo te horen is het nog echt een puinhoop daar in Afganistan. Zo af en toe lees ik de Nederlandse krant ( als ik hem krijgen kan ) en begrijp dat er nogal wat politiek gerommel is om Afganistan. Gaat het hierbij ook om jouw missie of is er nog een groep die moet gaan? Na 4,5 maand in Bali ben k het spoor een beetje bijster voor wat er speelt in Nederland.
heel veel groetjes Arno xx -
14 Januari 2006 - 07:51
Tante Jannie,ome Klaas.:
Hallo Gillis. Weer leuk wat van je te horen en voor ons ook leuk om een klein antwoord te geven. Het is verschrikkelijk belangrijk omeen berichtje te ontvangen als je in de vreemde zit. We laten eerstdaags nog wat via de email horen. Groetjes. -
14 Januari 2006 - 09:44
Willy & Fam Van Vorselen:
Lieve Gillis,
Wat een geweldige ervaring is jouw reis! Je staat er inderdaad niet bij stil dat er ook nog "gewoon" geleefd wordt in Afghanistan. Gelukkig dat je nu je persoonlijke dingen om je heen hebt. Willy vindt het allemaal maar niets, ze zegt regelmatig ik hoop dat alles goed gaat. Nou Gillis wij kijken alweer uit naar je volgende bericht. Blijf gezond!!
Veel liefs dikke kussen,
Willy, Rim, Johan, David & Sarah xxx -
14 Januari 2006 - 11:19
Corine En Mirea:
Lieve Gillis,
We denken aan jou en Louis! En volgen met interesse je verrichtingen in het verre Afghanistan. Dat het licht van de Eeuwige over jou, Louis, je collega's en alle bewoners mag schijnen!
Veel liefs,
Corine en Mirea -
14 Januari 2006 - 15:10
Henk Meijer:
Hallo Gillis,
Nu het is allemaal heel wat anders dan op een schip te varen deze uitzending maar jij wat wij zien op de tv daar ben ij nu in werkelijkheid .Wees goed waaks want we willen je heelhuids weer thuis hebben en je te kunnen begroeten .Louis Belde me vanmiddag nog en het was erg stil op het werk , nu jongen ik volg je cite dat weet je zit toch maar naast de computer maar ik volg het wel met grote interessen veel goed en liefs van mij Henk -
14 Januari 2006 - 16:37
Alexa:
Erg fijn je steeds op de voet te kunnen "volgen"! Zorg goed voor jezelf en daarmee voor anderen.. Hartelijke groeten, Alexa -
14 Januari 2006 - 19:53
Anneke En Alle:
bedankt voor de uitzetting, het leek net of we er zelf waren. Anneke is een boekje aan het lezen over afghanistan
groetjes -
16 Januari 2006 - 18:59
Edrakket En Tommy:
Hoi Gillis, ik lees je verslagen aandachtig, leuke manier trouwens!Hier in het helderse gaat alles zijn gang, bij P&O is het nog steeds druk en een puinhoop, Pas goed op jezelf!! groetjes, ed en tom -
16 Januari 2006 - 19:56
Judith En Barbara:
Hoi gilles
Je krijgt zo een goede indruk waar Arjen misschien heen gaat in mei. Voor de rest gaat hier alles goed, ben wel nieuwsgierig naar het volgende verslag je.
GrtZZZ Judith -
17 Januari 2006 - 20:08
Carolien En Corinne:
hoi gillis fijn dat je goed aangekomen bent ik hoop dat alles goed gaat daar, hier gaat alles goed . Wehebben vrijdag de certificaatuitrijking van Appie gehad , was super leuk om te zien hoe ze allemaal gecamoufleerd de kazerne op komen lopen.Appie werd nog uitgeroepen tot de beste militar van de opleiding , dan ben je wel heel erg trots.Corinne heeft donderdag haar tussentijtse toets voor haar rijbewijs is wel spannend je hoort wel hoe het is gegaan gr Carolien -
19 Januari 2006 - 17:20
Titia/johan:
hoi,Gillis
alles gaat goed,titia gaat voor uit moet wel rustig doen.vandaag weer mee geweest naar de winkel dan is ze wel gelijk moe maar het gaat steeds beter,nu zijn we minder op het net ivm drukte.gr Johan titia en de kids. -
20 Januari 2006 - 23:23
Harry Lijzenga:
Hallo Gillis,
Zo al lezende maak je nog wat mee daar. Maar eens informeren bij P & O of het niet iets voor mij is. Op de VS gaat alles z'n gangetje. Toet is aangetreden op de stoel van jou en is zich aan het inlezen. Nu hij het weer gaat doen , heb ik het weer rustig....geloof ik??? de sfeer aan boord is goed, m.n. TD heeft er zin in. Komende maandag met jop praten over personele invulling en dan alvast nadenken over teambuilding.....Hoop dat alles goed gaat daar, en geef eens door wat de temperatuur daar is??
Mvg,
Harry
lijzenga1@zonnet.nl
p.s. we gaan met een HMD varen, wie dit zal zijn is nog de vraag...iets voor jou?? -
24 Januari 2006 - 17:36
Ron En Petra:
Hallo lieverd hoe gaat het daar nu met je al die berichten op de t.v. over het noorden is niet leuk pas a.u.b. goed op we denken veel aan je dikke kus. We wachten weer op je volgende bericht.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
