MeS 19 april 2006

Hoe gaat het nu in Masar e Sharif? De zomer is nu in volle hevigheid begonnen. Temperaturen tot meer dan dertig graden, wind en veel stof. MeS ligt aan de rand van de Oezbeekse woestijn. Op dit moment is er nog wat groen op het land en de bergen, maar dat zal straks verschroeit zijn. Dat betekent dat er nog meer stof en zand in de lucht komt. De wisseling van winter met veel sneeuw naar de zomer is binnen anderhalve maand gebeurt.

Met mijzelf gaat het (weer) goed. Begin april heeft zich een besmetting met de Shigella somnie bacterie voorgedaan. Dit betekent hevige diaree en koorts. Er zijn ruim 110 militairen ziek geweest. En ik was daar ook bij. Op het Noorse kamp waren twee grote hangartenten ingericht als hospitaal. Iedereen op geimproviseerde bedden en veldbedden neergelegd. Uiteraard is een kamp niet ingericht op zoveel zieken in een (1) keer. Behandeling was voor de meesten veel vocht toedienen en anti biotica. Zeker in een omgeving als deze is uitdroging een gevaar, ook voor goed getrainde soldaten. Na een verblijf van twee tot drie dagen waren de meesten weer zo ver opgeknapt dat ze terug konden naar hun eigen eenheid. Daar nog een paar dagen rust houden en veel eten en drinken. Voor mij gold hetzelfde, dus bij elkaar een week uit de roulatie geweest. Daarnaast was de keuken meer dan twee weken gesloten en leefden we op noodrantsoenen.

Hier in MeS is inmiddels het hoofdkwartier over de Noordelijk regio van Afghanistan opgebouwd in een nieuw en groot kamp. De Duitsers zijn de komende jaren de "leadnation" in de Noordelijke regio. Maar veel ander landen in Europa leveren ook militairen. En dat gaat van groot (Frankrijk, Amerika, Hongarije) tot klein (Nederland, Belgie, Letland) om een aantal te noemen. Dat maakt het werken hier bijzonder interessant, denk alleen al aan de taalprobleempjes en de cultuurverschillen.

In de noordelijke regio is het nog steeds relatief rustig. Er zijn natuurlijk bedreigingen en er is een aantal malen een IED (Improvised Explosive Device) aangetroffen. Maar gelukkig geen gewonden. Wel is er vorige week een aanslag geweest op een VN auto in Baghlan, 20 km ten noorden van Pul i Khumri. Geen gewonden gelukkig. Er zat een Oostenrijkse militair adviseur van de VN in de auto (bekende van mij), een blauwe baret, dus ongewapend zoals alle VN medewerkers. De inschatting en hoop is dat de plegers het verschil tussen VN en ISAF niet hebben opgemerkt (analfabetisme van de daders), de blauwe baret draag immers een militair uniform. Want anders is het een zeer slecht teken, want in onze westerse ogen is de VN een onpartijdige organisatie. Maar in de ogen van terroristen en/of lokale krijgsheren die alleen maar willen destabiliseren is dit waarschijnlijk ook geoorloofd.

ISAF probeert ook aan de bevolking te tonen wat ze hier komen doen. Het grootste deel van de bevolking is analfabeet. Dat betekent dat alles via het gesproken woord of beeld wordt overgebracht. En de belangrijkste informatiebron voor velen is de Mullah in de moskee. Mede door projecten kunnen we de harten van mensen "veroveren". Een manier is om met een medisch team de provincie in te gaan. Naast dit team zijn er ook bijvoorbeeld veeartsen en ontwikkelingswerkers aanwezig. Er wordt voor een aantal dagen een medische post opgezet waar mensen worden behandeld of doorverwezen naar een ziekenhuis. Hier komen dan ook honderden mensen per dag. Daarnaast zijn er lokale vertegenwoordigers aanwezig en de pers. Door verspreiding van foto's kunnen we ook duidelijk maken dat we een missie uit voeren die er is om de mensen te helpen en we zeker geen bezettingsmacht zijn!!
Daarnaast worden kleine projecten voor dorpjes in de buurt uitgevoerd. Denk aan het slaan van een waterput aanleg van sanitair of bouw van een school en/of samenkomstruimte.

Zoals gezegd is het hoofdkwartier van de Noordelijke regio nu in MeS. De bouw gaat nog steeds door. Ook daarvoor worden veel mensen vanuit de omgeving aangenomen. Zij kunnen dan ook meteen eventuele medische zorg krijgen. En door te werken verdienen ze geld dat weer ten goede komt aan hun families en daarmee ook aan de lokale economie. Een neveneffect is ook dat de mensen die hier werken vertrouwen krijgen in de "buitenlanders" en bijvoorbeeld ook aangeven wanneer er mensen zijn die onbetrouwbaar zijn (niet van hier!) of bedreigingen hebben geuit.

Inmiddels is er een grote groep Nederlanders in het (oude) kamp neergestreken. Zij gaan dit kamp afbreken en dan alle aanwezige Nederlandse eigendommen naar Kandahar in het zuiden van Afghanistan verplaatsen. Uiteindelijk zal het dan in de provincie Uruzgan weer worden opgebouwd. Hier zal Nederland de volgende missie in Afghanistan gaan uitvoeren in het kader van ISAF. Dit oude kamp is al enige tijd (twee jaar) hier aanwezig. Er zijn dan ook onder andere tenten, vrachtwagens, gepanserde personenvoertuigen maar ook bijvoorbeeld ook generatoren en veel voorrden aanwezig. Een deel wordt via de lucht vervoerd, maar er gaat ook veel over weg met lokale ondernemers.

Persoonlijk ben ik begonnen met aftellen tot de reis terug naar Nederland. De planning is om in de tweede week van mei terug te gaan. Hoe het allemaal zal gaan verlopen wordt uiteraard pas na afloop weer toevertrouwd aan dit medium.
Hartelijke groet en tot ziens, Gillis